دلم لکنت که میگیرد
آنقدر مینویسم تا کاغذ را زیر بار سنگینی واژه هایم کبود کنم
تا به جای من از قرط بی کسی بهانه بگیرند
و من رو به روی آینه لبخند بزنم.
.
.
من شعر هایم را مخاطب دار بزرگ کرده ام.
شعر هایی که از سر بی کسی های من بغض میکنند
و از عاشقانه های بی معشوقم دلهره میگیرند.
.
.
این شعر ها لحظه های بدون سانسور دختری است
که گاهی از سر بیکاری
گاهی از سر دلتنگی شعر میسراید.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- سارینا
- 21ساله
- شیراز
- دانشجو کامپیوتر
- تمام مطالب اینجا نوشته های خودم هست.
- کپی نکنین لطفا